Section 5.1. Business As Usual

Nihil novi…

For all the obvious value of Net-based politics, it isn't going to overturn the status quo overnight. The consent of the governed had become a sick joke in the latter part of the 20th century, when "one person, one vote" morphed malignantly into "one dollar, one vote"—in which the dollars were spent on TV to appeal to the masses with increasingly truth-free attack ads. And by all evidence, the 2004 campaign season showed that big money and media were still largely holding sway.

Pomimo wszystkich oczywistych zalet polityki opartej na Internecie, nie jest ona w stanie zmienić status quo z dnia na dzień. Przyzwolenie rządzonych stało się kiepskim żartem pod koniec XX wieku, gdy hasło „jedna osoba, jeden głos” zostało wykoślawione w „jeden dolar, jeden głos” - oznaczające wydawanie pieniędzy na kłamliwe ogłoszenia telewizyjne mające oddziaływać na masy. Wszystkie przykłady potwierdzają, że wybory w 2004 roku wciąż stały pod znakiem dużych pieniędzy i dużych koncernów medialnych.

Exhibit A was the spate of attack advertising that helped sink Howard Dean in the first contest for delegates, the Iowa caucuses. And even Dean, who used the Net brilliantly to raise money in mostly small, sub-$100 donations, turned around and used much of that money to buy television advertising. In a media world where TV still wields great power, and in a campaign season in which the Democrats had front-loaded to make the winner of Iowa and/or New Hampshire virtually unstoppable, he was only doing the rational thing.

Przykład A to seria agresywnych spotów telewizyjnych, które pomogły zatopić kampanię Howarda Deana w czasie pierwszych prawyborów Demokratów, w stanie Iowa. I nawet Dean który użył w błyskotliwy sposób Internetu by zbierać fundusze, otrzymując w większości małe, nie wyższe niż 100 dolarów datki zrobił zwrot o 180 stopni wydając większość tych pieniędzy na reklamy telewizyjne. Jednak Dean postąpił racjonalnie w świecie mediów, w którym telewizja nadal posiada ogromną siłę i w sytuacji w której Demokraci tak ustawili system prawyborów, by zwycięzca w Iowa i/lub New Hampshire stawał się nie do pokonania.

Exhibit B was Arnold Schwarzenegger's winning campaign for governor in California, when incumbent Gray Davis was ousted from office in the October 2003 recall election. The actor's victory had almost nothing to do with grassroots activism and almost everything to do with a Hollywood-style, Big Media sales job by a candidate who happened to have a box office hit in the theaters. Schwarzenegger did have popular appeal, and the recall campaign got its start online, but in the end, the pitch was to an electorate that—sadly, but typically in modern America—didn't care about the candidate's paucity of experience and qualifications, or his refusal to offer any specifics on what he'd do if elected. He hid from serious journalists, substituting appearances with Jay Leno and Oprah Winfrey, and almost laughed in the faces of newspaper reporters who tried to address the details of actual issues.

Przykład B to zwycięska kampania Arnolda Schwarzeneggera w wyborach na gubernatora stanu Kalifornia. W październiku 2003 roku aktor pokonał ówczesnego (%PRZYPIS: te wybory w Kalifornii były zbliżone konstrukcją do polskiej instytucji referendum odwoławczego – przyp.tłumacza %) gubernatora stanu, Greya Davisa. Jego zwycięstwo nie było w żaden sposób związane z aktywnością obywatelską. Było za to bardzo związane z tradycyjną, Hollywodzką kampanią marketingową osoby, która posiadała na dodatek kilka przebojów kasowych na koncie. Schwarzenegger był osobą publiczną, a jego kampania miała swój start w Internecie, ale w końcu wszystko sprowadziło się do tego – co jest smutne, ale typowe dla współczesnej Ameryki – by przekonać ludzi których nie interesuje doświadczenie, kwalifikacje kandydata ani jego plany na przyszłość w razie elekcji. Aktor ukrywał się przed poważnymi dziennikarzami, występując w programach Jaya Leno i Oprah Winfrey, i niemal śmiał się w twarz reporterom, którzy próbowali zadawać mu pytania dotyczące konkretnych kwestii.

Exhibit C, George W. Bush's 2004 reelection campaign, has been an even more pronounced version of the top-down, big-money affair from four years earlier, though his advisors did use the Net to some degree. Bush raised several hundred million dollars, most coming from the wealthy elite that had put him into power in the first place.

Przykład C to reelekcja Georga W.Busha w 2004 roku, która była jeszcze bardziej wzmocnioną wersją, ultra- kosztownej, hierarchicznej kampanii z 2000 roku. Chociaż doradcy Busha używali w pewnym stopniu Internetu, kilkaset milionów dolarów zebranych w 2004 pochodziło od bogatej elity, która wyniosła prezydenta do władzy w pierwszej kolejności.

The message from these examples was clear: Americans as a whole weren't buying edge politics, at least not yet. It seemed that late 20th century politics, a time when choosing our political leaders was little more than a television show where voters were nothing more than consumers, still had some serious legs.

Wniosek był bardzo prosty: Amerykanie nie byli jeszcze zainteresowani rozwiązaniami niekonwencjonalnymi. Wydawało się, że polityka późnego wieku XX, która wcale nie była czymś więcej niż telewizyjnym show z wyborcami w roli konsumentów, wciąż trzyma się mocno.


Poprzednia strona <--> Następna strona

heading level 1

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 License