Section 10 3 Email And Free Speech

Email i wolność słowa

Intel Corp., the giant Silicon Valley maker of the microprocessors that serve as the central brains of most personal computers, used a novel legal theory when it sued a former employee for sending anti-Intel emails to current employees. Kourosh Kenneth Hamidi, the company argued, was trespassing on its computer servers.

Korporacja Intel - gigant z Doliny Krzemowej produkujący mikroprocesory które są mózgami większości komputerów osobistych - zastosowała nowatorską konstrukcję prawnej gdy pozwała do sądu byłego pracownika za to że ten wysłał anty-intelowskie maile do swoich byłych kolegów. Wedle tej konstrukcji, Kourosh Kenneth Hamidi, naruszył własność Intela a konkretniej serwery pocztowe należące do firmy.

Intel overreached, the California Supreme Court said in 2003. The court's decision, by only a 4-3 margin, will have important free-speech implications. The court said Ken Hamidi wasn't legally trespassing on Intel's computers by sending unsolicited email because there was no harm to the company's systems. The ruling did not endorse what he did, but said that Intel couldn't use inappropriate laws to keep out Hamidi's speech. [273]

Sąd Najwyższy stanu Kalifornia stwierdził w 2003 że Intel poszedł za daleko. Decyzja sądu, podjęta w wyniku decyzji 4 sędziów (aż 3 miało zdanie przeciwne) będzie mieć bardzo ważne konsekwencje dla wolności słowa. Sąd stwierdził że Ken Hamidi nie naruszył swoimi nieproszonymi wiadomościami komputerów Intela, ponieważ tym systemom nie stała się żadna szkoda. W wyrok nie popierano tego co zrobił, zawarto w nim jednak stwierdzenie że Intel nie może nadużywać prawa (terminologia prawnicza która jest właściwa tutaj) by trzymać się z daleka od tego co miał do powiedzenia Hamidi.

Predictably, Intel and its supporters raised the specter of massive spamming as they denounced the ruling. But this case was never about spam, and Intel had technical ways to handle Hamidi's missives without resorting to a legal position that veered into an attack on speech itself.

Jak się można domyślać, Intel i jego zwollenicy zaczęli mówić o widmie ogromnych ilości spamu w czasie krytyki wyroku. Ale ta sprawa nigdy nie dotyczyła spamu, a Intel miał techniczne możliwości poradzenia sobie z wiadomościami Khanida bez uciekania się do argumentów prawnych które przypominały atak na wolność słowa.

What was striking about the opinions, pro and con, was the way the justices struggled, unsuccessfully for the most part, to come up with apt metaphors. "He no more invaded Intel's property than does a protester holding a sign or shouting through a bullhorn outside corporate headquarters, posting a letter through the mail, or telephoning to complain of a corporate practice," wrote Justice Kathryn Werdegar in the majority opinion. But court dissenters likened his actions to breaking into the mailroom and delivering letters to 30,000 employees. What mattered, in the end, was that the court majority couldn't be persuaded that Hamidi was doing any real harm beyond what was protected by free speech.

Uderzający w opiniach sędziów, pozytywnych i negatywnych był sposób w jaki juryści próbowali, bez większego sukcesu, wymśleć odpowiednie metafory. „Nie naruszył własności Intela bardziej niż osoba protestująca przed siedzibą firmy która trzyma transparent albo krzyczy przez megafon lub też osoba która pisze list albo dzwoni by poskarżyć się na działanie przedsiębiorstwa” napisała Sędzia Kathryn Werdegar w opinii większości. Ale sędziowie którzy napisali opinię mniejszościową porównywali to co zrobił Khanid do włamania się do miejsca gdzie są skrzynki pocztowe pracowników i rozrzucenia 30.000 listów. W każdym razie, istotne było to że większość sędziów nie została przekonana że Khanid dokonał rzeczywistej szkody poza zakresem tego co było chronione przez wolność słowa.

Poprzednia strona <--> Następna strona

heading level 1

O ile nie zaznaczono inaczej, treść tej strony objęta jest licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 3.0 License